2.jpg)
17 april 2024
Gerda werkt al zo’n 35 jaar bij Zorggroep Oude en Nieuwe Land. De uit Ens afkomstige verpleegkundige wilde als klein meisje altijd al in de zorg werken. Inmiddels is ze heel ervaren bij ZONL, maar ze geniet nog dagelijks volop van haar werk. “Ik maak mooie en bijzondere dingen mee. Eigenlijk té mooi om allemaal bij mezelf te houden.” Gerda schrijft dan ook al heel wat jaren haar verhalen in blogs…die we nu met jou mogen delen.
Ons werk is gewoon mooi werk. Zo mocht ik eens getuige zijn van een ontroerend tafereel welke ik niet alleen voor mezelf wil houden.
Wij kregen een mevrouw van 93 jaar in zorg op de afdeling. Zij kwam met een slechte prognose binnen en de tijd die ze nog te besteden had, werd niet al te lang ingeschat. Bezoek kwam er niet veel, want mevrouw had geen familie die haar bezocht. Maar wat had ze wel?
Ze had een enorme verteldrift, was in voor een grap en zong graag. In de huiskamer wist ze de volle aandacht te trekken van haar tafelgenoot. Dit was een meneer die, net als zij, uit Amsterdam kwam. Hij vond het mooi als zij de Amsterdamse straten bij langs ging en vertelde over vroeger.
Helaas duurde dit niet lang. De situatie van mevrouw ging achteruit en al snel kwam zij niet meer van het bed. Mevrouw had het niet makkelijk en werd wel eens angstig wakker. Het alarmeren via de bel lukte dan niet meer, mevrouw vertrouwde meer op haar stemgeluid. Een ‘uit bed alarm’ werd ingesteld om het risico op valpartijen te verkleinen. Haar tafelgenoot bezicht haar zo nu en dan eens op haar kamer.
In de laatste dagen vond mevrouw at meer rust, zo ook op de dinsdagavond. Zelf had ik avonddienst. Tegen half elf kreeg ik een melding binnen van een ‘uit bed alarm’. Ik ging er naar toe met de verwachting dat mevrouw beweeglijk in bed zou liggen of misschien wel aanstalten maakte om eruit te komen. Ik trof iets anders aan. De meneer die ook uit Amsterdam kwam, zat in pyama en op sloffen naast het bed van mevrouw, hij hield haar hand vast. Toen ik binnenkwam zei hij: “ik dacht ik zal nog even bij haar kijken, maar toen pakte ze mijn hand en nu laat ze niet meer los. Ik durf haast niet weg te gaan, omdat ik bang ben dat ik haar dan wakker maak”.
Zeg nou zelf, is dit nu niet gewoon MOOI?
Meer weten?
Gerda’s blog verschijnen regelmatig via de werkenbij-website van ZONL. Hou onze social mediakanalen in de gaten, want dan weet je snel wanneer er een nieuw verhaal online staat. Heb je vragen aan Gerda? Neem dan contact met ons op. We vinden het leuk van je te horen! E-mail Gerda via werkenbij@zorggroep-onl.nl.